òåêñò • ïåðåâîäû • commentarii • varialectio • prosodia
Petti, nihil me sicut antea iuvat
scribere versiculos amore percussum gravi –
amore, qui me praeter omnis expetit
mollibus in pueris aut in puellis urere.
5 hic tertius December, ex quo destiti
Inachia furere, silvis honorem decutit.
heu me, per urbem – nam pudet tanti mali –
fabula quanta fui! conviviorum et paenitet,
in quis amantem languor et silentium
10 arguit et latere petitus imo spiritus!
“contrane lucrum nil valere candidum
pauperis ingenium?” querebar adplorans tibi,
simul calentis inverecundus deus
fervidiore mero arcana promorat loco.
15 “quodsi meis inaestuet praecordiis
libera bilis, ut haec ingrata ventis dividat
fomenta volnus nil malum levantia,
desinet inparibus certare summotus pudor.”
ubi haec severus te palam laudaveram,
20 iussus abire domum ferebar incerto pede
ad non amicos heu mihi postis et heu
limina dura, quibus lumbos et infregi latus.
nunc gloriantis quamlibet mulierculam
vincere mollitia amor Lycisci me tenet,
25 unde expedire non amicorum queant
libera consilia nec contumeliae graves,
sed alius ardor aut puellae candidae
aut teretis pueri longam renodantis comam.
Íà ñàéòå èñïîëüçóåòñÿ ãðå÷åñêèé øðèôò.